चिमण्यांनी एकच चिवचिवाट उठवला व खूपच गोंधळ केला. नंतर थोडी शांतता झाली आणि मग मीही बसले कोचवर पुस्तक वाचत. थोडा वेळ गेला असेल नसेल तोपर्यंतच पुन्हा त्या चिमण्यां आपल्या चोचीमधे एक एक काडी आणून घरटे बनवू लागल्या. एक काडी आणायच्या आणि भुर्रकन चिवचिव करत उडून जायच्या. आता मात्र मी त्यांचा तो छंद बघतच बसले. कसलाच कंटाळा नव्हता त्यांना. एक एक काडी जमवून आणून दिवस मावळेपर्यंत त्यांचे सुंदर घरटे त्यांनी पूर्ण केले. खरतरं आता मलाही खूप आवडलं त्यांचे ते सुंदर घरटे. किती छान कलाकृती बनवली होती त्या चिमण्यांनी कसलाही कंटाळा नव्हता की थकवा. त्यांचा तो काडी काडी जमवून आणून घरटे बनविण्याचा छंद. या छंदामुळे स्वत: तर त्यांना आनंद मिळालाच. परंतु दुसर्‍यांच्या चेहर्‍यावरतीही आनंद देऊन गेला त्यांचा छंद.
खाली पडलेला कचरा गोळा केला. घर स्वच्छ केले. पुन्हा मात्र घाण नाही झाली तिथे उलट पूर्ण झालेल्या घरट्यांकडे एकटक पाहत राहिले. एक वेगळाच अनुभव मला आज यातून मिळाला होता. आपण ही असाच आपल्या लिखाणाचा छंद जोपासला या चिमण्यांसारखा न कंटाळता तर आपल्याही हातून अशीच छान कलाकृती निर्माण होईल. ती असाच आनंद देईल स्वत:ही व इतरांनाही. किती छान कल्पना सुचली आज मनाला. नित्याच्या त्याच त्या कामांचा कंटाळा येऊन चिडचिड करत बसण्यापेक्षा असे छंद नक्कीच जगण्यातला आनंद द्विगुणित करतात. चेहर्‍यावर स्मित हास्य घेऊन. एका वेगळ्याच नव ऊर्जेने आपला छंद आपण जोपासायचा आता पासूनच. मग मनाने पक्कं ठरवलं व केली सुरुवात!. छंद विरंगुळा तर देतोच पण स्वत:चे अस्तित्व जपायलाही शिकवतो. म्हणून परमेश्वराने प्रत्येक व्यक्तीलाच नव्हे तर पशु, पक्ष्यांनाही एक एक कला बहाल केली आहे. या दैवी देणगीचा उपयोग छंदात करा. मग गुणगुणत राहाल हा छंद जीवाला लावी पिसे.
0 टिप्पण्या